مقایسه تأثیر یک دوره تمرینات ترکیبی (مقاومتی ـ هوازی) و هوازی بر حداکثر اکسیژن مصرفی، نیمرخ لیپیدی، قند خون و فشار خون مردان میانسال دارای عوامل خطرزای قلبی ـ عروقی

مقدمه: فعالیت بدنی با کاهش عوامل خطرزا، نقش حفاظتی در برابر بیماری های قلبی ایفا می کند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر یک دوره تمرینات ترکیبی و هوازی بر عوامل خطرزای بیماری قلبی ـ عروقی در مردان غیرفعال می باشد. روش بررسی: 29 مرد داوطلب تمرین نکرده با دامنه سنی 36 الی 56 سال در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی در یکی از سه گروه هوازی، ترکیبی (هوازی و مقاومتی) و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از دوره تمرینی، شاخص توده بدن، نسبت کمر به لگن، گلوکز، فشار خون و نیمرخ لیپیدی آزمودنی ها، اندازه گیری شد. مدت زمان برنامه تمرینی برای هر گروه 8 هفته و هر هفته 3 جلسه بود. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آماری t همبسته و تحلیل واریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بعد از تمرینات هوازی و ترکیبی، سطوح تری گلیسیرید (tg)، کلسترول تام (tc)، لیپوپروتئین کم چگال (ldl)، لیپوپروتئین پر چگال (hdl) و گلوکز خون، تغییر معنی داری یافت (05/0p<) اما بین گروه هوازی و ترکیبی تفاوت معنی داری در tc، ldl، tg، hdl، گلوکز، فشار خون سیستولی، دیاستولی و میانگین فشار سرخرگی، مشاهده نشد. همچنین آزمودنی های هر دو گروه تجربی، افزایش معنی داری را در حداکثر اکسیژن مصرفی نشان دادند (05/0p<). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که هر دو نوع تمرین باعث کاهش عوامل خطرزای بیماری های قلبی ـ عروقی در مردان غیرفعال می شوند، هرچند که هریک از تمرینات، فواید ویژه خود را دارد.